فقط قصاص

دورهمیامون پر بود از حرفای چرت و بی سر وته!

اون روزم استثناءنبود از هر دری حرف میزدیم

,نمیدونم صحبتمون از کجا شروع شد که با سوال غزل ادامه پیدا کرد"بچه ها اگه یکی از عزیزاتون ,مثلا باباتون و بکشن چه کار میکنین؟ عفو یا قصاص؟"

شقایق：معلومهه قصاص

مهسا：ولی من میبخشم

غزل：منم با عفو موافقم,تو چی ساینا؟

من：بستگی داره سهوی باشه یا عمدی,اگه سهوی باشه عفو ولی اگه عمدی باشه (مکث),نمیدونم واقعا , امیدوارم در شرایطش قرار نگیرم

شقایق：ولی من چه سهوی چه عمدی میگم قصاص

غزل：تو که خیلی احساساتی هستی ,چی شد انقدر بیرحم شدی؟

مهسا：دادگاه تنفس اعلام میکنه ,بیاین بریم که زنگ خورد

ها ها ها بریم…

هنوز یه سال هم از تنفس دادگاهمون نگذشته بود که دنیا بد جور کمر همت و بست تا حرف شقایق و ثابت کنه!

چند سال گذشته ولی هنوز اون صبح گند آبان ماه و هق هق های غزل  رژه میره تو مغزم

سوالای و بی وقفه من و صورت پر از اشک غزل

گوشم فقط توانایی شنیدن جمله اول و داشت(بابای شقایق و کشتن!)

ضربه انقدر کاری و تغییر چهرم محسوس بود که گریه غزل قطع بشه

اون عصر بارونی و صورت پر از زخم شقایق,شایان ۱۳ساله ای که یه شبه شد مرد خونه,مادری که…

لعنت به ما که تمام شب زجه های شقایق و شنیدیم و کلامی واسه دلداریش پیدا نکردیم

اون زجه میزد و ما بی صدا اشک ریختیم

دو هفته گذشت تا اون مردک روانی دستگیر شد,روانی که نه چون تمام ازمایشا سلامت روانیش و تایید کردن

بی وجدانی که به ۲تا پسر بچه تجاوز کرد,چند بار دزدی کرد,یه جوون و پرت کرد تو چاه,یه تیرم شد سهم بابای شقایق!

درخواست عفو کرد در حالی از کاراش پشیمون نبود, ,هدفش خلاصی ادما از زندگی بود!

درخواست عفو کرد و قصاص شد

شقایق：معلومهه قصاص

تو اون دور همیا حرفای خوبم زیاد زدیم از پیشرفت و موفقیت هم زیاد گفتیم

ولی حیف که اثبات این حرف در اولویت قرار گرفت

حیف و صد حیف.